Lieve allemaal,
Ik wil graag mijn ervaringen delen op het gebied van zelferkenning, zelfacceptatie en uiteindelijk zelfliefde. Dit zijn de belangrijkste thema’s in mijn leven. Thema’s waar ik energetisch diepe wonden op heb mogen helen, waar ik mijn diepste angsten in heb mogen aangaan, maar ook waar ik elke dag nog steeds op mag letten.
Mezelf helemaal erkennen, in alle aspecten. Zowel eigenschappen, maar ook gevoelens, emoties, gedachten in het moment. Dit ook helemaal accepteren. Het is er en ik accepteer dat. Ik hoef er niet meer tegen te vechten. Het mag er zijn. En uiteindelijk dit alles omarmen. Liefde geven. Ook de stukken van mijzelf die ik niet of minder leuk vind, waardoor ik me niet goed voel, waar ik onzeker over ben.
Mijn verhaal begint met de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben en dat ik altijd tweede keus zal zijn. There, I said it.
Geloof ik dit nu nog steeds? Nee, maar het blijft nog wel mijn valkuil. Ik wéét dat het niet waar is, ik voel ook dat het niet waar is, behalve als ik in hele lage vibraties zit. Dan komt deze overtuiging nog steeds naar boven in mijn gedachten. Maar dat is oke, ik weet het inmiddels en het mag er zijn. Het definieert me niet meer.
Als kind was ik verlegen en iets te zwaar. Voor mijn gevoel werd ik altijd vergeleken met anderen en kwam ik daar niet per se als beste uit de test. Ook pesterijen in mijn puberjaren hebben daar niet aan bijgedragen. Geinig genoeg heb ik toch altijd wel een bepaalde zelfstandigheid gehad, omdat ik een enorme drang naar vrijheid had. Vrijheid om te doen en laten wat en wanneer ik dat wilde. Ondanks dat ik me zorgen maakte over wat mensen van me dachten, wilde ik niet dat ik daardoor niet meer kon doen en laten wat ik wilde. Dat is soms best een innerlijke strijd geweest.
Uiteindelijk heb ik een bepaald copingsmechanisme voor mezelf ontwikkelt. Ik leerde mezelf om meer uitgesproken te zijn (ondanks dat ik met trillende beentjes stond) en leerde dat als je net een klein beetje deelt met mensen, dat je dan heel open lijkt, maar niet het achterste van je tong hoeft te laten zien. Dit klinkt nu alsof ik dit heel bewust deed, maar dit heb ik mezelf volledig onbewust aangeleerd.
Ik hield iedereen net precies genoeg op afstand. Ik had wel vrienden, maar wilde niet afhankelijk van ze zijn. Dus ik heb altijd een bepaalde afstand van anderen gehouden, al was het maar voor voor mijn gevoel zonder dat zij dit per se ook zo ervaarden. Dit is tot mijn 28e eigenlijk prima gegaan. Natuurlijk vond ik het soms ook jammer dat ik niet zó close was met anderen, want het betekent dus ook dat je niet de voordelen ervan kan ervaren. Maargoed, als ze dan de voorkeur gaven aan iemand anders (voor wat dan ook), kon ik dit altijd wel rationaliseren dus het was ook wel prima. Ook op het gebied van liefde ging dit precies zo. Er was ook nog nooit iemand voorbij gekomen bij wie ik me écht kwetsbaar wilde opstellen.
Totdat mijn huidige vriend in mijn leven kwam…
Iemand bij wie ik ineens wel kwetsbaar moest zijn, want ik wilde hem in mijn leven. Hoewel ik dolverliefd was (en nog steeds ben), resulteerde dit na een tijdje in enorme angstaanvallen, gepaard met een soort woede. Die angst voelde echt als een doodsangst: letterlijk alsof ik doodging. En op mijn piek was dat ongeveer 3x per dag. Ik kan je vertellen, dat doet je relatie geen goed..
Wel wist ik diep van binnen dat dit helemaal niets met hem te maken had en dat ik met mijzelf aan de slag mocht gaan.
In die tijd heb ik EMDR therapie gehad, een Ayahuasca ceremonie gedaan (holymoly, zo heftig), ademwerk en energetisch tijdreizen. Dit alles heeft mij wel geholpen in mijn proces, maar daarmee waren de angstaanvallen nog niet weg. En toen ben ik met Jane Haridat gaan werken en heb ik het programma To Love and Live from Essence bij haar gevolgd. Zij heeft mij de belangrijkste lessen op het gebied van zelferkenning, zelfacceptatie en zelfliefde laten ontdekken. Samen met haar ben ik mezelf gaan helen.
Ik heb geleerd over verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen leven (heel belangrijk!), mijn lichaam meer te omarmen, maar ook gewoon pure zelfliefde, waarbij ik kan leven met zo min mogelijk schuld, schaamte en oordeel. Hoewel dit hard werken is geweest, ben ik binnen 8 maanden helemaal van mijn angstaanvallen afgekomen.
Ruim een jaar later werd ik voor het eerst moeder en mocht ik hier weer verder mee aan de slag. Ik merkte dat ik echt eerst mijn eigen zuurstofkapje op moet zetten, voordat ik dat bij mijn dochter doe (ik vind dat altijd zo’n mooie metafoor). Ook dit is weer een heel proces geweest. Wat voor een moeder ben ik eigenlijk, waar heb ik behoefte aan (zelferkenning). Hoewel dit anders was dan ik in eerste instantie had gedacht, mocht ik dit ook helemaal gaan accepteren (zelfacceptatie) en hier ook daadwerkelijk invulling aan gaan geven in mijn dagelijks leven (zelfliefde).
Alles wat ik de afgelopen jaren heb mogen ervaren en heb geleerd, gecombineerd met mijn eigen gaven en talenten, wil ik graag met anderen delen. Zodat iedereen zichzelf kan bevrijden van een leven met angst, schuld, schaamte en oordeel.
In mij werk loop ik naast je. Onder mijn begeleiding mag jij zelf ervaren wat het betekent om jezelf volledig te erkennen, accepteren en lief te hebben. Op alle niveaus: spiritueel, mentaal, emotioneel en fysiek. Dit geldt voor alle diensten en producten die ik aanbied.
Zelferkenning, zelfacceptatie en zelfliefde is in mijn optiek één van de belangrijkste thema’s in onze transformatie van 3D naar 5D.
En dit is wat ik iedereen gun!
Heel veel liefs!